3 dagen afzien.. maar dan..!

5 mei t/m 8 mei zaten we opgesloten. In een hokje waar je je kont niet in kan keren. De droom van velen, de trans siberie express. Ietsje luxer had het wel gemogen. Wij verwende krengen. ;)
Een ervaring op zich is het wel. Kilometers razend door het Russische landschap. Vooral veel bomen langs de route en dan weer een vlakte met, tot zover je kan kijken, geen huis te bekennen. Hoe verder we komen hoe heuvelachtiger het word.
We zitten de tijd uit door middel van het spelen van spelletjes. Gelukkig hebben we er genoeg bij ons. Helaas is in de meeste spelletjes Michelle toch echt de winnaar. Volgens mij speelt ze gewoon vals. Alleen mens erger je niet heb ik tot nu toe gewonnen!! :) We lezen het ene boek na de ander. Gelukkig hebben we er een stuk of 11 bij ons. Praten wat met mede reizigers, voor zo ver dat gaat. De russen zijn niet bepaald goed in Engels. Maar door middel van wat handgebaren en tekeningetjes komen we toch tot een heel gesprek. Uiteindelijk delen we het laatste stukje van de rit onze coupe met 2 franse backpackers.
Als dan eindelijk de tijd daar is gekomen dat we eindelijk ons hok uit mogen, 8 mei, springen we een gat in de lucht!! Vrijheid, blijheid! Vervolgens meteen in een busje om van Irkutks naar Listvianka te gaan. Aan het baikalmeer gelegen. Na een uur rijden komt daar het Baikalmeer aan onze horizon te voorschijn! WOW! Echt zoals op de plaatjes en dan nog een beetje mooier. We worden afgezet bij ons hotel. Een schattig houten hutje op de berg. Alsof we in Oostenrijk zitten.
Na een douche, waar we na 3 dagen echt heeel hard aan toe zijn. Lopen we naar het Baikalmeer. Ik wilde eerst nog de kortere avontuurlijke route nemen. Maar al gauw bleek dat onmogelijk en zijn we toch maar gewoon het pad gaan volgen. Echt zo mooi. We kijken onze ogen uit. Prachtige met sneeuw bedekte bergen op de achtergrond met daarvoor het Baikalmeer. ondanks de strak blauwe lucht en de felle zon is het toch behoorlijk fris door het windje wat er staat.
We lopen langs het meer naar het centrumpje. Lunchen wat, genieten van het uitzicht en worden zelfs gefotorafeerd door een professionele fotografe. Visitekaartje gekregen voor de foto's. Wij zijn benieuwd. We gaan nog naar een zeehondjes showtje. Met baikalrobben. helaas mocht hier niet gefotografeerd worden. Maar we stonden gewoon aan de rand van het bad waar het allemaal gebeurde. Nou in het dolfinarium kom je niet zo dichtbij. Daarna ontdekken we weer een free wifi connectie en zakken neer in het zonnetje om even het thuisfront weer op de hoogte te stellen. Met knal rode wangetjes en neus even gauw terug naar het hotel om warmer aan te kleden.
Dan opzoek naar de Omul. Een vis die alleen in het Baikalmeer voor komt. Die willen wij wel eens proeven. Eerste restaurant in gebrekkig engels kregen wij te horen dat ze geen Omul hadden. Balen! Op naar het volgende restaurant. Ook geen Omul te krijgen, maar daar konden ze ons wel uitleggen dat het dus nergens te krijgen is, omdat nog niet het hele meer ontdooit is en de visjes in de aangrenzenden slootjes zitten. Althans, zo begrepen wij het. Grayling hebben ze wel. Nou doe dan dat maar. Ook nog nooit gegeten. En lekker dat het was!! Hmmm :) met warme appeltaart en ijs als toetje gaan we heel voldaan naar bed.
Dit was het 3 dagen afzien meer dan waard! :)
9 mei zijn we 'sochtends nog langs het meer te vinden en gaan eind middag richting Irkutsk. Vandaag is het in Rusland bevrijdingsdag. In Moskou is een mega optocht van legervoertuigen enz en in andere plaatsen zijn allerlei festiviteiten. Zo ook in Irkutsk. Erg gezellig in de stad en druk.
'S avonds om 22 uur vertrekt onze trein en gaan we Rusland verlaten. Op naar Mongolie. Opnieuw reuze benieuwd.
Rusland kunnen we inmiddels afvinken.

-♡- Esther