Nihăo, Hallo China!

Donderdag 14 mei worden we vroeg opgehaald om naar de trein te gaan. Op naar China. We laten Mongolie achter ons en gaan verder naar het nieuwe avontuur, China.

We hebbem heerlijk een coupe voor ons 2e en maken daar ook flink gebruik van. Je moet je ruimte nou eenmaal optimaal benutten toch?

'S avonds eten we in de restauratie wagen. Dit keer geen menu kaart en krijg je gewoon dat wat de pot schaft. Gelukkig gewoon rijst met wat vlees. Prima te eten. Als we willen afrekenen, blijkt dat we veel te weinig geld hebben. Nou moeten we ook zeggen dat dit eten ineens wel heel duur is in vergelijking met al het avond eten wat we op hebben tot nu toe. Maar gelukkig doet onze lieve glimlach wonderen en mogen we betalen met dat wat we hebben en kunnen we gaan. :)

Rond een uurtje of 8 komen we bij de Mongoolse grens controle aan. Moeten we ons paspoort inleveren en na zo'n 1,5 uur krijgen we die gelukkig weer terug en rijden we weer verder naar de Chinese grens controle. En daar gaat ons paspoort weer.

Vervolgens worden alle wagonnetjes losgekoppeld en omhoog getild. Er moeten nieuwe wielen onder, want in China is het spoor iets smaller en kan niet hetzelfde onderstel er onder blijven. Best intressant om te zien hoe ze dat doen. Als dat allemaal gebeurd is worden we weer aan elkaar gekoppeld, krijgen we ons paspoort terug inclusief de benodigde stempels en rijden we, rond 23 uur Chinese tijd (uur eerder dan in Mongolie.), China binnen.

Om 6 uur 's ochtends komen we aan in Jining. Hier moeten wij er uit om over te stappen naar Datong. Maar eerst moeten we bij een bureautje onze treintickets ophalen die onze Nederlandse reisorganisatie geregeld heeft. We hebben een hele routeplanning gekregen, dus dat zou goed moeten komen. Eerst even wat geld uit de muur trekken. Nou dat bleek al een hele opgave. Na 3 pinautomaten die weigerde ons geld te geven wilden we de hoop al bijna opgeven. Maar gelukkig, het 4e automaat gaf ons eindelijk geld!

We lopen verder naar het bureautje, die gaat pas om 9 uur open. Gelukkig zit er naast een soort KFC die al om 7 uur open gaat. Ons ontbijt bestaat dus ook uit kipnuggets met patat. Om 9 uur pikken we onze tickets op en lopen we weer terug naar het station.

Van alle passagiers moet de bagage door de scanner heen. Dus ook die van ons. De tas van Michelle word er uit gepikt en moet er nog een keer door heen. Weer word die tas tegen gehouden en word Michelle er bij geroepen. In haar tas zit, al vanaf Amsterdam, een zakmes. En hier ineens geeft dat ding problemen. Na wat lief knipperende oogjes en onschuldige blikken mag de zakmes terug in de tas en mogen we verder. Om 10.41 uur zou de trein aankomen. Maar het lijkt de NS wel. Want rond een uurtje of 11 komt hij eindelijk aantuffen. Gelukkig heeft dus niet alleen Nederland dat probleem.

Rond 13 uur komen we aan in Datong. Ons hotel ligt tegen over het station en is dus makkelijk gevonden.

Na wat opfrissen gaan we de stad in. En al heel gauw blijkt dat wij hier de toeristische atractie zijn. De mensen stappen van hun fiets af om een foto van ons of met ons te maken. Ze blijven even stil staan als we langs lopen of zeggen ons giechelend gedag en beginnen nog harder te giechelen als blijkt dat we ook nog halo of Nihăo terug zeggen!!

We lopen naar de Huayan tempel. Uiteraard eerst de verkeerde kant op, maar dat is helemaal goed gekomen en hebben we na heel lang zoeken dat ding eindelijk gevonden om 17 uur. Ach om 18 uur sluit ie alweer. Nou toch maar gauw even naar binnen. We hebben dat hele tijd toch niet voor jan doedel gelopen. Helemaal boven in heb je een prachtig uitzicht over de stad en dan zie je ook de enorme verschillen. De vervallen hutjes en de enorme nieuwbouw flats er naast. En in beide wonen gewoon mensen. Hoe verder je kijkt, hoe moderner het word.

De eerste indrukken van China zijn gemaakt. De roggels vliegen hier om je oren, wij zeggen 'pardon' voor de mensen die hier een boer laten en praten gewoon Nederlands tegen de mensen, zij praten tenslotte ook alleen maar Chinees tegen ons en Engels verstaan ze ook niet. Het zijn lieve mensen die je heel graag willen helpen, ook al hebben ze geen idee wat je bedoelt. Met plaatjes komen we tot nu toe al een heel eind.

Voor vandaag (zaterdag 16 mei) hebben we het plan om naar de hangende tempels te gaan. En mocht nou alles mee zitten willen we ook nog naar de yungang caves. Maar goed, laten we niet meteen te hard van stapel lopen en eerst maar eens zien of we plan 1 voor elkaar krijgen. Met een foto van de hangende tempels, die in het hotel hing, gaan we op de eerste de beste taxichauffeur af. Ja! Hij begrijpt het. Nu nog kijken of we het over de prijs van het ritje eens worden. Inmiddels staan er al zo'n 7 chauffeurs om ons heen. Daartussen zit ook een engels sprekende. Heel fijn voor ons, dat maakt het toch weer een heel stuk makkelijker. Met hem komen we over een prijs eens en zijn we klaar om te gaan. In het groepje chauffeurs word nog wat gepraat en word er nog geen actie ondernomen om naar een taxi te gaan. Dus wij vragen of we nou nog gaan. 1 van de chauffeurs brengt ons naar een taxi en wij gaan zitten. Blijkt dat helemaal niet de taxi van de engels sprekende chauffeur te zijn, maar van de eerste chauffeur die we aan spraken. Er word tussen die 2 flink wat ruzie gemaakt en wij voelen ons niet helemaal op ons gemak en besluiten om de taxi uit te gaan. Daar word die 1e chauffeur nog bozer om tegen over de engels sprekende chauffeur. Wij besluiten om weg te lopen en maar een hele andere taxi te gaan zoeken. De 2 chauffeurs zijn het inmiddels samen over 1 gekomen hoe ze het gaan oplossen. Maar wij hebben al besloten om met beide niet meer mee te gaan en stappen een andere taxi in die ons voor dezelfde prijs wil brengen zonder ruzie te maken. Tja, waar er 2 honden vechten om een been... ;)

Na ruim 2 uur rijden komen we aan bij de enorm toeristische hangende tempels. Blijkt dat niet alle Chinesen in het keukenhof zitten!! Dit hadden we allebei niet echt verwacht. Maar goed, Tenslotte zijn wij de toerist zelf.

Indrukwekkend is het wel. En we sluiten ons gewoon aan in de rij Chinesen die zich een weg baant door de smalle gangen en steile trappetjes. Vooral het idee dat alles steunt op een paar houten paaltjes, beangstigd ons wel een beetje.

Na de tempels vragen we aan onze taxi chauffeur, die braaf op ons heeft gewacht, of hij ons ook nog naar de grotten kan brengen. We laten weer een foto zien en hij lijkt het weer te begrijpen! Wat fijn!

De grotten liggen net buiten Datong en is een enorm terrein met ook nog heel wat tempels er op. Erg mooi, maar we komen voor de grotten of de grottoes zoals het hier staat aan gegeven.

Met een karretje word je naar de grottoes gebracht. In de grotten zijn enorme boeddah beelden uitgehakt. Sommige van wel 17 meter hoog. In sommige grotten mag je niet praten, maar het lijkt er op dat daar juist harder gepraat word dan in elke andere grot. En ook mag je daar niet fotograferen, terwijl dat juist de mooiste zijn. We doen net alsof we dom zijn en het bordje niet gezien hebben. ;) De bewaker kijkt ons iet wat geirriteerd aan na meerdere pogingen duidelijk te maken dat het niet mag en wij gewoon door gaan met foto's maken. Als we dan besluiten om op te splitsen is de maat vol en word hij echt heel boos en begint in het Chinees wat te schreeuwen. Niemand lijkt onder de indruk en wij al helemaal niet. Maar goed, de foto's zijn binnen. We gaan al!! :)

Als onze taxi chauffeur ons uiteindelijk weer keurig afzet voor ons hotel in Datong zijn we weer trots op ons zelf. Tot nu toe gaat het ons in China prima af. Met plaatjes en wat handen en voeten krijgen we precies dat voor elkaar wat we willen.

Zondag 16 mei vertrekt onze trein om 8 uur 's ochtends naar Beijing. Het aller laatste stukje van de trans mongolie express.


-X- Esther