Kakkerlakken all over the place!

Op dinsdag 2 juni hebben we de trein naar Kunming. Ze hebben alleen nog maar 'hard sleeper' plekjes. Nou prima, doe maar, we moeten tenslotte toch die kant op. Als we ons coupetje in lopen is ons meteen duidelijk waarom het 'hard sleeper' heet. Het is 1 open coupe met steeds 3 bedjes boven elkaar en dan 6 in een hokje laat maar zeggen. Kijk maar op de foto. Ik heb het aller bovendste bedje en lig ongeveer met mijn neus tegen het plafond. Michelle heeft een onder bedje. Daar kunnen we tenminste nog normaal op zitten.
Chinesen eten ongeveer de hele dag door, zo ook het meisje tegen over ons. Op een gegeven moment pakt ze zelfs een zakje met kippenpoten. En niet zoals wij kippenpoten kennen, maar echt de pootjes van een kip!! En eet ze dan op en spuugt de nageltjes keurig uit in een bakje... Wij hebben spontaan even geen honger meer, ook door het luide gesmak erbij.

'S avonds is het inderdaad verschrikkelijk moeilijk om in slaap te vallen. Pratende mensen, heel hard pratende mensen, slurpende mensen, tv serie op hun telefoon kijkende mensen en heel hard snurkende mensen. Vandaar dus HARD sleeper. Bij elkaar opgeteld misschien zo'n 2 a 3 uur geslapen. Nou was ons ook verteld dat we rond 10u aan zouden komen, dat werd dus pas 13u. En na wat gedoe met het zoeken van vervoer naar het hostel komen we dan eindelijk op het goede plekje aan. Waar we vervolgens de ene nederlander na de ander tegen komen. Ik geloof in totaal een stuk of 5. Dat is hier al best veel. Verder gebruiken we Kunming alleen als tussen plaatsje om vanuit hier naar Yuanyang te gaan. Dus nu eerst even bijkomen van de geweldige treinreis.

Op donderdag 4 juni gaan we met de bus naar Yuanyang. Eerst vanuit ons hostel met de lokale bus en de metro om bij het grote busstation uit te komen. We zijn elke keer weer trots als zoiets weer gelukt is. Dat is echt een hele kunst af en toe zonder engels sprekende chinezen en alleen maar chinese tekens om ons heen.

We kopen een kaartje voor de bus en worden naar de goede bus gereden. Een kleine touringcar die in Nederland direct afgekeurd zou worden. Zeker als je de bus binnen stapt krijg je de kriebels op je rug. Te smerig voor woorden. Al gauw zien we overal beestjes lopen. De bekleding is vies. Maar goed, we hebben geen keus en willen echt heel graag naar Yuanyang en dit is de enige manier om er te komen, 7 uur lang rijden in deze smerige bus.

Als we aan komen in Yuanyang komt er meteen een vrouwtje in de bus die vraagt of we opzoek zijn naar een hotel. Aangezien we nog niks geboekt hebben en we ook geen taxis gezien hebben doen we het maar.

Een klein simpel hotelletje. Maar prima te doen voor 2 nachtjes. Morgen gaan we naar de rijstvelden de zonsopgang kijken en er door heen wandelen en nog naar wat mooie uitkijk punten. Wij hebben er zin in, daar komen we tenslotte speciaal voor!

En dan komt nu onze nachtmerrie... we zijn er nog steeds niet helemaal van bekomen...

Als 's ochtends de wekker gaat om half 5, stapt Michelle dr bed uit om het grote licht aan te doen en om naar de wc te gaan. Zodra ze het licht aan doet ziet ze in haar ooghoek dat er op haar bed echt een enorme (ik overdrijf echt niet!) kakkerlak zit! Michelle en ik schieten volledig in de paniek stand en het huilen staat ons op het moment nader dan het lachen. Gadverdamme... bah!! En niemand die ons even kan helpen. Michelle staat te trappelen voor de deur en ik ben als een soort Alladin, op zijn vliegend tapijt, op mijn bed gaan zitten met mijn vingers in mijn oren. Waarschijnlijk dacht ik oo dat moment dat dat de kakkerlakken wel zou verjagen?! Jaa Fuck.. wat moeten we nou doen!!? De kakkerlak is inmiddels verdwenen in een hoopje kleren wat naast het bed op de grond ligt. Uit dat zelfde hoopje is ook nog een andere kakkerlak tevoorschijn gekomen en ik heb in de hoek van mijn bed ook nog een kakkerlak ontdekt. Echt we kunnen wel huilen! Michelle is al een paar keer naar beneden gelopen om te kijken of er iemand is die ons kan helpen, maar helaas. Ik raap al mijn moed bij elkaar en sprint mn bed en kamer uit en sta nu naast Michelle te trappelen in de gang. We hebben al een paar spulletjes kunnen redden, maar onze grote backpacks en kleren die we klaar gelegd hadden en de cameras liggen nog in de kamer. Daar komt het vrouwtje aan, vast wakker gegild door ons. Ze komt even polshoogte nemen. En loopt doodleuk de kamer in en tilt al onze spullen op. Wij staan nu nog harder te trappelen in de gang, maar geen kakkerlak te bekennen en ze denkt vast dat we gek zijn en vertrekt weer naar dr eigen kamer. Dan komt ook de moeder aan gelopen. En tilt ook alles op en schud het stevig uit. Zodra wij zien dat het kakkerlak vrij is nemen we het aan en leggen het in de gang neer. En zo haalt ze stuk voor stuk al onze spullen uit de kamer. Als de kamer eindelijk leeg is trekken we de deur dicht en moeten we eerst nog even bijkomen, voordat we ons aankleden. Want ja we staan nog steeds in ons pyjama. Aangekleed en wel stoppen we al onze spullen in de tas en besluiten dat we hier geen nacht langer willen blijven. We doen nog een versnelde versie van onze rijstterras tour.

De rijstterrassen zijn overigens echt heel erg mooi. Prachtige uitzichten en een wandeling tussen de rijstvelden doet ons bijna de kakkerlakken van vanmorgen vergeten.

Om 9 uur zitten we weer in de bus terug naar Kunming, weer 7 uur rijden. Maar dat maakt ons niet uit. Hier in Yuanyang willen we geen nacht meer blijven. We hebben de prachtige rijstvelden gezien, daar kwamen we voor. Nu gauw weer weg! Eenmaal terug in Kunming, voelt het voor ons als thuis komen.

Nu we ineens 2 dagen extra hebben in Kunming, gaan we toch wel dit stadje verkennen. Op zaterdag 6 juni gaan we naar green lake park. Het is ons al gauw duidelijk waarom het green lake heet, want het ligt vol met lelies. In het park zelf is weer van alles te zien. Mensen maken muziek, dansen, zingen of spelen een spelletje. Iedereen geniet op zijn manier van het park. Daarna lopen we nog naar de flower en bird market. Daar liggen hondjes, poesjes, konijntjea noem het maar op, in kleine kooitjes te wachten op een nieuwe eigenaar. Het liefst hadden wij ze allemaal meegenomen. Zo zielig :( gauw doorlopen dan maar en niet te veel aan denken.

Kunming ook weer gezien, zondag avond hebben we weer een hard sleeper trein naar Lijiang. Het een-na-laatste plaatsje alweer van onze reis! Over een week zijn we alweer thuis.

Liefs, Esther!