Beijing "even tot rust komen"

Beijing/peking! Hoe je het noemen wilt ,, om het makkelijk te maken zal ik het gewoon hebben over peking. 6 dagen om even uit te puffen en rustig aan te doen na de treinreizen, de ervaringen die we al hebben opgedaan, om uit te slapen en vooral ook veel van deze mooie stad te zien. De aankomst op het station was overweldigend, wat een drukte en ook al zijn we groter dan de gemiddelde Chinees, toch bijna elkaar kwijt geraakt in de drukte. We hadden namelijk een meneer die ons op kwam halen, de robot noemen we hem even, die totaal geen rekening hield met het feit dat we nog een kilo of 20 meezeulen met ons en ons daarmee een mensenmassa moesten trotseren. En waarom de robot? Hij kon ons dingen vertellen over peking en waar we heen gingen, maar alleen op een robotachtige manier alsof hij een spreekbeurt gaf. Hij had hier vast enorm op geoefend ;)

ons hotel stond midden in de stad, om de hoek van de verboden stad, maar alsnog is alles hier best ver weg van elkaar. De eerste dag dus lekker dicht bij het hotel gebleven om eerst eens te kijken waar we zitten. in een park gelopen, maar pff wat was het benauwd! En wat hing er toch een lage bewolking! Zou dit nou de beroemde smog zijn? Maar al gauw kwam de aap uit de mouw: regen en onweer! Heerlijk zo'n verfrissend buitje maar we zijn toch maar even gaan schuilen. Want Nederlanders houden niet van regen!

De volgende dag, 18 mei, wilden we naar de verboden stad, maar die was dicht. Heel gek, we konden er nergens wat over terug vinden maar dan maar naar het grootste plein van de wereld , het Tian'anmen square , waar je een mooi uitzicht hebt op de ingang van de verboden stad. En huh? Er liepen mensen naar binnen? de stad was weliswaar gesloten maar de straatjes tussendoor waren wel open. Er tussendoor gelopen en we werden erg benieuwd. de volgende dag maar weer proberen dus.

S midaags naar het winkelcentrum gelopen (weer een halve wereldreis te voet, we vragen ons serieus af of we een wandelvakantie geboekt hebben) en langs de weg stonden allemaal leuke karretjes. Daar zou het s avonds vast heel gezellig zijn, want het waren een soort rollende keukens. Maar op de terugweg wacht ons de grootste cultuurshock tot nu toe: schorpioenen op een stokje, vogelspinnen op een stokje, zeesterren op een stokje, slakken op een stokje, miljoenpoten op een stokje... Neee,, die arme beestjes! En dat eten ze hier ? En een stank wat er van af kwam!! Voordat we aan deze reis begonnen hadden we ons voorgenomen wel een sprinkhaan of iets dergelijks te proberen maar nu we echt oog in oog stonden bedankten we vriendelijk. Geef ons maar babi pangang!

19 mei. Nu echt naar de verboden stad! En oh wat een mierenhoop was het daar! Groepen met iemand voorop die een gekleurd vlaggetje vasthield en kuddes mensen erachteraan die alleen nog maar oog hadden voor het vlaggetje dus je zo omver liepen, groepen met allemaal hetzelfde petje op, wat was het druk en wat hebben we lopen mopperen! ze botsten tegen ons aan, ze maakten allemaal foto's van ons, ook ongevraagd, en na een ochtendje verboden stad (wat op zich wel leuk was, als ze niet elke tempel hadden afgesloten en niet voor elke andere tempel weer een ander kaartje moest kopen) Waren we alle Chinezen meer dan zat. Nee we wilden geen riksja, geen taxi, geen souvenir, we wilden gewoon even rust en een airco.

Oftewel: na 2 dagen peking waren we de stad al helemaal zat en besloten ter plekke om Shanghai die op ons lijstje te stond te schrappen. Voor ons alleen nog maar de kleine stadjes en in ieder geval niet de wereldsteden.

Na een middagje een park in toch s avonds weer de drukte opgezocht. Want: peking kan je eigenlijk niet zijn geweest zonder pekingeend te eten! We moesten even over een drempel stappen (want ach, die arme eendjes thuis bij ons in de sloot) maar na de eerste hap waren we om! De peking eenden vlogen bijna om onze oren, want blijkbaar kon je ook een hele eend bestellen die ze dan bij je tafeltje snijden voor je. Wij hielden het gewoon bij eend in zoetzure saus en eend in sesam.

20 mei. Help! De vlaggetjes groepen kwamen ook de straat van ons hotel al in! Wat een drukte en dat waren we stiekem alweer vergeten. Fietsen gehuurd en weg uit de drukte dan maar! En oh wat was dit fijn alsof we gewoon thuis op ons fietsje stapten om naar langevelderslag te gaan. :) zelf het hardste met onze fietsbel bellen, want naar ons word al vanaf de eerste dag China naar ons getoeterd en gebeld (ook al liepen we helemaal niet in de weg vonden we zelf) en dus hoorden ze ons al van verre aankomen. Wat een lekker dagje ! In de middag naar een park en daar lekker gevaren met een bootje. We zijn hard bezig om bruine benen te kweken maar het lukt nog niet zo aardig.

En het fietsen beviel ons zo goed dat we de volgende dag ook gewoon weer de fietsjes huurden en hup de andere kant van peking opgingen. Per fiets is alles veel beter bereikbaar en kunnen we op plaatsen komen waar we nooit naartoe zouden lopen. Zoals de Temple of Heaven, weer een tempel in een park.Ook was het enorm handig met alle souvenirs halen! Naar het winkelcentrum op zoek naar de leukste typischd chineze spullletjes. Hup onze tassen voor in onze mandjes voorop de fiets. Met de fiets Door de stad voelen we ons steeds meer 'thuis' in Peking en merken we de drukte veel minder. We gaan het nog missen ;)

Want: 22 mei alweer de laatste dag in Peking! Wat gek, het weekje dat we hadden ingelast om rustig aan te doen is alsnog voorbij gevlogen, en nu is het al zo ver om verder te gaan op ons eigen houtje! De volgende dag zouden we de trein nemen naar Pingyao.

Maar niet voordat we naar het hoogtepunt van China gaan (voor mij persoonlijk dan), de Chinese muur! Zoveel over gelezen en je kan geen brochure over China open slaan en dan zie je hem wel staan. En nu was het dan zover: met een kabelbaan omhoog, en met ietwat klamme handjes aan mijn kant stonden we dan bovenop de berg. Een stukje over een zandpad en hup de trap op. Wauw. Dit is het dan. Wat onwijs bijzonder om hier op te staan. Even sprakeloos en toch maar een stukje erover lopen. Trap af, trap op, naar beneden lopend, pfff en dan hebben wij toch een stuk langere benen dan die chineesjes. Mensen die we tegenkwamen waren buiten adem en doorweekt van het zweet. Wij hadden mazzel, we liepen voornamelijk naar beneden en konden dus ook gewoon van het mooie uitzicht genieten. Wat een ervaring , we staan echt even on top of the World.

En dat was dan echt alweer het einde van Peking. Wat begon met een haat-verhouding naar de drukte en alle touristen en de grootte van de stad , sluiten we het toch af met een fijn gevoel en mooie herinneringen.

♡